Met veel enthousiasme en met de hulp van Hubert Swinnen hebben we onze twee kasten terug ‘naar huis’ gebracht. Ze stonden even in de bijenhal in Nieuwenhoven in afwachting van een definitieve plaats in onze tuin. Nadat de twee kasten op hun plaats stonden, was de tijd rijp om het werk van de koninginnen te bewonderen. Zou er broed aanwezig zijn? In welk stadia zitten de larven? Hoeveel stuifmeel brengen ze binnen? Op deze vragen zouden we een antwoord willen weten. Maar niets deed vermoeden dat de eigenlijke vraag zou luiden: “waar is mijn koningin?”.
Niets zo rustgevend als aan je eigen bijen kunnen werken. Daarom hebben we de twee kasten terug naar huis genomen. Als jonge imker die nog geen twee jaar kan genieten van deze hobby, vormt dit een aangename afwisseling tijdens het weekend. Aan het begin van de lente kriebelt het dan ook om volop in de kasten te duiken. Aangezien de kast met de ‘witte’ koningin in oktober 2017 nog 4 koninginnen had aangemaakt, maakte ik me wel zorgen of dit wel goed zou komen. Want we hebben de 4 doppen wel weggenomen, maar wat als dit proces zich zou herhalen? En inderdaad. Éénmaal de kast opengedaan, begin april, was de koningin verdwenen en waren er twee lege ‘koninginnendoppen’ die nog als een getuige een raam hingen. Het bewijs voor mij dat er nu twee koninginnen (of ééntje) rondliepen in deze kast.
Niet goed wetende wat te doen en terugdenkend aan de beginnerscursus, wist ik even geen raad met dit ‘probleem’. Dan maar een hulplijn inroepen: Hubert Swinnen. Na een korte inspectie van de kast kon ook hij de koningin niet vinden. Dus had hij een bevriend imker gevraagd om een nieuwe koningin die we dan op de kast konden leggen. Niet veel later stond Hubert terug bij onze kasten met het typische gele plastic doosje met de nieuwe koningin.
Toen we het doosje op de bovenste ramen hebben gelegd, bleek al snel dat de bijen niet met hun lijf maar met hun kopjes naar de koningin gingen staan. Een positief teken volgens Hubert. Want indien ze met hun lijf naar de koningin zouden staan, zou deze dit niet overleven. Wanneer ze echter met hun kopjes naar de koningin staan, is dit een positief teken. Dit wil namelijk zeggen dat ze de koningin aanvaarden en willen voeden.
Wat rest er nu? Een week wachten en kijken of we larven zien of gesloten broed. En hopen dat deze koningin met al haar enthousiasme haar volk kan overtuigen om massa’s nectar, stuifmeel en dergelijke naar de kast terug te brengen. Kwestie dat we deze zomer weer kunnen genieten van een lekker potje honing.
